Grín og glens

Maður nokkur frá Húsavík kom í búð á Akureyri. Hann hefði verið beðinn að kaupa hljómplötu með tilteknu sönglagi en nú hafði hann steingleymt hvað lagið hét, þó mundi hann að það var eitthvað um hest. Búðardaman reyndi að hjálpa manninum, og nefndi nokkur lög "'Eg berst á fáki fráum" Þú komst í hlaðið á hvítum hesti" og fleiri lög sem hún nefndi. Allt í einu mundi maðurinn erindið og sagði, það er " Víst ertu Jésú kóngur klár"

Nonni litli hafði verið við hjónavígslu í kirkjunni. " Af hverju tókust brúðhjónin í hendur fyrir altarinu" spurði hann pabba sinn. Þetta er nú formsatriði drengur minn, rétt eins og hnefaleikarar takast í hendur áður en þeir byrja að slást" ´,,,,mér datt þetta svona í hug,,,,

'Islenskur lýtalæknir var staddur á ráðstefnu erlendis með kollegum sínum. Eftir langa og stranga dagsskrá ráðstefnunnar fóru ráðstefnugestir á öldurhús og gerðu sér glaðan dag. Þegar líða fór á kvöldið fór að þynnast hópurinn, uns þrír voru eftir, breti ,rússi og íslendingur. Sá breski sagði sögu af því að hann ásamt aðstoðarmönnum hefðu tekið á móti sjúklingi sem misst hafði aðra höndina, en hefðu grætt á hann nýjan handlegg, lófa og fingur og þegar hann kom svo til starfa vann hann á við 4 og því voru 3. sendir á atvinnuleysisskrá.

Rússneska lækninum fannst ekki mikið til þessa koma, hann hefði fengið eftirstöðvar af manni sem lent hefði í kjarnaofni, og fékk ekki annað en hárið af manninum til sín á skurðarborðið. Hann græddi á þetta höfuð búk og útlimi. Þessi maður varð svo góður verkmaður að segja varð upp 9. manns sem fóru á atvinnuleysisskrá.

Þá var komið að okkar manni, hann sagði iss, við þessum sögum. "Ég var einu sinni staddur niðri í bæ þegar ég fann svakalega prumpulykt. Ég náði henni í poka og brunaði með hana uppá Borgarspítala og skellti henni á skurðarborðið. Við græddum á þetta höfuð búk og útlimi alla og enduðum með að setja krullað hár á höfuðið og úr varð Davíð Oddsson, og hann er á góðri leið með að setja heila þjóð atvinnuleysisskrá. ,,,,mér datt þetta svona í hug,,,,

Skyldi hann hlæja af þessum? Meira að segja er myndin lík honum, ja hárið allavega

Hér er einn ágætur. Jónas fór mjög í taugarnar á vinum sínum með óþolandi bjartsýni. Það var alveg sama hve slæm staðan var, alltaf gat hann sagt “Það gæti verið verra”. Vinir hans ákváðu að gera eitthvað í málinu og reyna að venja hann af þessum leiða vana. Þeir ákváðu að finna upp einhverja atburðarrás sem væri svo hræðileg og svo svört að hann gæti með engu móti fundið neitt jákvætt við hana. Þeir komu til hans á hverfispubbanum eitt kvöldið og sögðu, “Jónas, ertu búinn að heyra þetta með hann Guðmund? Hann kom heim í gærkvöldi og kom þá að konunni með öðrum manni og skaut þau bæði og síðan sjálfan sig!”
“Þetta er hræðilegt,” sagði Jónas, “en það gæti verið verra.”
Nú urðu vinirnir hlessa. “Hvernig í ósköpunum gæti þetta verið verra?” spurðu þeir.
“Ja, sko,” sagði Jónas, “ef þetta hefði gerst í fyrrakvöld þá væri ég dauður!”
,,,,mér datt þetta svona í hug,,,,

Tvær ljóskur sátu á kaffihúsi og á svipnum var greinilegur ánægjusvipur þannig að maður einn sem þarna var ákvað að bjóða þeim uppá drykk. Þegar hann nálgaðist þær heyrði hann að önnur ljóskan sagði við hina; “Skál, fyrir 17 dögum!”

Brosandi sagði maðurinn, “Til haminingju, hvað er svona sérstakt við 17 daga?

Önnur konan útskýrði málið og blikkaði; “Sko, við erum búnar að vinna við sama púslið undanfarin kvöld og á kassanum stóð 3 til 5 ár, en við kláruðum það bara á 17 dögum”. ,,,,mér datt þetta svona í hug,,,,

Eitt sinn ákváðu Jói og Siggi að fara á skíði saman. Þeir lögðu af stað frá heimili Jóa á litla sendiferðabílnum hans og héldu norður í land.
Eftir að hafa keyrt í nokkra tíma gerði alveg heiftarlegan skafrenning og þeir festu bílinn. Þeir brutust gegnum hríðina heim að bóndabæ sem var rétt hjá og spurðu mjög aðlaðandi konu sem kom til dyra þegar þeir bönkuðu hvort þeir mættu gista.

"Ég veit að það er alveg hræðilegt veður og ég hef nægt húsaskjól, en ég er nýlega orðin ekkja " útskýrði hún , "og ég er hrædd um að nágrannarnir færu að krunka eitthvað ef ég leyfði ykkur að gista. Og það er ég ekki tilbúin í."

"Ekki hafa áhyggjur, " sagði Jói, "við yrðum mjög ánægðir ef við fengjum að gista í hlöðunni, og ef veðrinu slotar þá förum við strax og kettinum verður setuljóst.

Kona samþykkti þetta og Jói og Siggi héldu til hlöðunnar og sofnuðu vært.
Um morguninn var veðrið gengið niður og þeir losuðu bílinn og héldu til skíða. Þetta varð hin besta skíðahelgi.

U.þ.b. 9 mánuðum seinna fékk Jói óvænt bréf í pósti frá lögfræðiskrifstofu. Það tók Jóa smá stund að átta sig á bréfinu, en sá þó fyrir rest að það var frá lögfræðingi ekkjunnar aðlaðandi sem þeir höfðu hitt skíðahelgina góðu.

Jói heimsótti vin sinn Sigga og spurði hann: "Siggi, þú manst eftir fallegu ekkjunni á bóndabænum sem við gistum á skíðahelgina góðu fyrir norðan." " Já" sagði Siggi. "Ég man eftir henni."

"Getur verið" hélt Jói áfram "að þú hafir vaknað upp um nóttina og farið inn í hús og laumast upp í rúm til hennar."
"Já" sagði Siggi vandræðalegur yfir því að Jói væri búinn að komast að öllu saman, "ég verð að viðurkenna að ég gerði það."
"Og notaðir þú mitt nafn þegar þú sagðir henni hvað þú hétir?"

Siggi eldroðnaði, "Já, fyrirgefðu vinur, ég gerði það víst. En af hverju spyrðu?"
"Það er óþarfi að afsaka elsku kallinn minn. Hún var nefnilega að gefa upp öndina og erfði mig að öllu sínu."
,,,,mér datt þetta svona í hug,,,,

Fullorðin hjón voru að halda upp á 50 ára brúðkaupsafmælið sitt á lítilli sveitakrá nálægt heimilinu sínu.Eiginmaðurinn hallaði sér upp að frúnni og sagði: Manstu eftir því þegar við elskuðumst í fyrsta skipti fyrir rúmlega 50 árum ?“Þú studdir þig upp við girðinguna og ég tók þig aftan frá.”

Já ég man þetta vel segir konan með dreymnum svip og brosir við bónda sínum.

Hvernig væri að endurtaka þetta ? Bara svona upp á gamla tímann . Girðingin er hérna rétt hjá ?

Ooooooohhhhh , Stebbi …. segir frúin feimin, þú llitli skratti…. Mér finnst þetta frábær hugmynd. Maðurinn við næsta borð heyrði á tal hjónanna og trúði varla sínum eigin eyrum . Hann ætlaði sko ekki að miss af þessu og elti þau út.

Gömlu hjónin lölluðu af stað með stafina sína og hölluðu sér hvort upp að öðru til að fá betri stuðning.

Þegar þau komu að girðingunni, lyfti sú gamla pilsinu og smeygði sér úr naríunum og sá gamli lét sínar buxur sömuleiðis falla. Um leið og frúin hallaði sér upp að girðingunni , laumaði karlinn sér inn að aftanverðu.

Skyndilega upphófust einhverjar fjörlegustu og kraftmestu samfarir sem maðurinn hafði nokkru sinni orðið vitni að. Gömlu hjónin hristust og skulfu og létu eins og brjálæðingar upp við girðinguna og héldu þannig áfram í rúmlega 40 mínútur. Konan ákallaði guð og sá gamli hékk aftan á henni eins og það væri hans síðasta. Skyndilega var eins og allur vindur væri úr þeim og þau féllu niður í grasið.

Maðurinn sem varð vitni að þessu starði næstum úr sér augun. Honum varð hugsað til foreldra sinna, hvort þeir stunduðu enn svona villt og galið kynlíf.

Hann átti bágt með að trúa því.

Þegar kynlífsparið hafði legið í þrjátíu mínútur í grasinu til að jafna sig , risu þau gömlu á lappir og komu flíkunum í réttar skorður.

Ég verð að spyrja þann gamla hvernig hann fór að þessu , sagði sá ungi með sjálfum sér. Þau voru eins og miðnæturhraðlest! Gjörsamlega óstöðvandi.

Þegar gömlu hjónin gegnu fram hjá manninum sagði hann. Þetta var ekkert smáræði. Þið hljótið að hafa verið að í 40 mínútur. Hvernig fóruð þið að þessu ??? Er það kannski leyndarmál ?

Nei sko það er ekki leyndarmál sagði gamli maðurinn og ranghvolfdi augunum…. nema hvað að fyrir 50 árum var þetta ekki rafmagnsgirðing!! ,,,,mér datt þetta svona í hug,,,,

Já í alvöru, það eru nú svo margir brandarakallar og konur hérna, það er alveg pláss fyrir brandara frá ykkur, eða þannig, hvað segið þið systur ?? ,,,,mér datt þetta svona í hug,,,,

Starfsmannastjórinn þurfti að ráða í eina stöðu og eftir að hafa farið yfir umsóknirnar stóðu eftir fjórir umsækjendur sem allir voru jafn hæfir. Hann ákvað að boða alla á sinn fund og spyrja einnar spurningar.
Svörin myndu ákvarða hver fengi vinnuna. Dagurinn rennur upp og allir fjórir umsækjendurnir eru saman komnir í fundarherbergi fyrirtækisins og starfsmannastjórinn spyr:
“Hvað er það hraðasta sem þið vitið um?”
Sá fyrsti svarar: “Hugsun. Mannshugurinn virkar ótrúlega hratt og maður getur fengið ótrúlegustu hugmyndir á nokkrum sekúndum.”
“Mjög gott!” segir starfsmannastjórinn.
“Og þú?” spyr hann umsækjanda númer tvö.
“Hmm… látum okkur sjá. Blikk augans. Það kemur og fer án þess að þú þurfir að hugsa um það.”
“Frábært!” segir starfsmannastjórinn. “Augnablik er einmitt mjög oft notað sem mælikvarði á eitthvað sem gerist mjög hratt.”
Hann snýr sér svo að þeim þriðja sem er tilbúinn með svar:
“Það hlýtur að vera hraði ljóssins,” segir hann, “til dæmis, þegar ég er að fara út í bílskúr, þá nota ég rofann sem er við útidyrnar og áður en ég get blikkað augunum, þá er ljósið komið á úti í bílskúr. Hraði ljóssins er það hraðasta sem ég þekki.”
Starfsmannastjórinn var yfir sig hrifinn og hélt hann hefði fundið sinn mann. “Það er erfitt að slá út hraða ljóssins.
” Þessu næst snýr hann sér að fjórða og síðasta umsækjandanum.
“Það er augljóst fyrir mér að það hraðasta í heimi er niðurgangur.”
“Ha?” spyr starfsmannastjórinn, steinhissa á svarinu.
“Bíddu, leyfðu mér að útskýra. Sjáðu til, um daginn leið mér ekki vel og dreif mig á klósettið. En áður en ég gat hugsað, blikkað eða kveikt ljósin, þá var ég búinn að drulla í buxurnar.”
Hann var ráðinn. ,,,,mér datt þetta svona í hug,,,,

Gömul kona stóð í stefni skemmtiferðaskipsins. Hún hélt fast í hatt sinn svo hann fyki ekki brott með vindinum. Herramaður gekk til hennar og sagði “Fyrirgefðu frú, en vissir þú að kjóll þinn blæs upp í þessum vindi?
“Já ég veit það”, sagði Konan, “Ég þarf að nota báðar
hendurnar til þess að halda hattinum á sínum stað.”
“En frú mín, þú hlýtur að átta þig á því að hið allra helgasta blasir við þeim fjölmörgu sem standa hér”, sagði herramaðurinn kurteislega.
Gamla frúin leit niður, og síðan á herramanninn og svaraði; “Góði minn, allt sem þú sérð þarna niðri er 85 ára gamalt. En ég keypti þennan hatt í gær!!!
,,,,mér datt þetta svona í hug,,,,

Ekki á ég neina til, en þessir eru að verða efni í heila brandarabók, hvernig ferðu að því að kunna þá svona marga???'
Þrælgóður þessi með þau gömlu á rafmagnsgirðingunni..Hahahahahaha hló upphátt

Er sagan svona í hnotskurn ?. Guð byrjaði með að skapa asnann og sagði síðan við hann: – Þú ert Asni. Þú átt eftir að þræla hvern einasta dag og verður sagður heimskur. Þú munt lifa í 20 ár.
Asninn svaraði: Ojoj þetta hljómar ekki vel. Getum við ekki sagt að ég lifi bara í 5 ár.
Guð samþykkti tillögu asnans.
Síðan skapaði Guð hundinn og sagði við hann: – Þú verður kallaður hundur og munt einbeita þér að því að hlýða, borða afganga og standa vörð um húsið. Þú munt lifa í 35 ár. Hundurinn svaraði: Ojoj, þetta verður ekkert skemmtilegt líf, er ekki nóg að ég lifi bara í 15 ár? – Guð samþykkti tillögu hundsins.
Nú skapaði Guð páfagaukinn og sagði við hann: – Þú verður kallaður páfagaukur. Þú munt sitja úti í horni og endurtaka allt sem sagt er til ama fyrir alla. Þú munt lifa í 75 ár. Páfagaukurinn svaraði: Þetta hljómar frekar einhæft og leiðinlegt. Getum við ekki bara sagt 50 ár og málið er dautt?
Guð samþykkti tillögu gauksa.
Að lokum skapaði Guð manninn og sagði við hann: Þú ert karlmaður og munt lifa góðu lífi. Þú ert vel greindur og munt ráða ríkjum á jörðinni. Þú munt lifa í 20 ár. Maðurinn svaraði: Þetta hljómar allt mjög vel og ég mun örugglega una hag mínum vel. En get ég ekki lifað aðeins lengur? (Og nú sannaði karlmaðurinn greind sína): Get ég ekki fengið 15 árin sem asninn vildi ekki, 20 árin sem hundurinn afþakkaði og líka þessi 25 ár sem páfagaukurinn vildi ekki?
Guð samþykkti tillögu mannsins.

Þess vegna lifir maðurinn æðislegu lífi upp að 20 ára aldri. Síðan giftir hann sig og þrælar næstu 15 árin og venst því að vera kallaður heimskur. Næstu 20 árin fara í að uppfylla þarfir allra fjölskyldumeðlimanna, borða afganga og passa húsið. Að lokum situr karlmaðurinn síðustu 25 ár ævinnar úti í horni og endurtekur allt það sem sagt er til ama fyrir alla í nánasta umhverfi.!! ,,,, mér datt þetta svona í hug,,,,

Anna M nr 165 skrifaði:Ekki á ég neina til, en þessir eru að verða efni í heila brandarabók, hvernig ferðu að því að kunna þá svona marga???'
Þrælgóður þessi með þau gömlu á rafmagnsgirðingunni..Hahahahahaha hló upphátt

Halló Anna!! Já hann er góður, ég hló einnig upphátt þegar ég sá hann fyrst.
Ég kann þá nú ekki utanað , en ef ég sé góðan brandara þá skrifa ég hann hjá mér, og pikka þá síðan hér inn eða ef ég sé þá á netinu þá millifæri ég þá bara eins og aðrir , bestu kveðjur ,,,, mér datt þetta svona í hug,,,,

Gamli presturinn var orðin svo þreyttur á framhjáhalds-játningum sóknarbarna sinna í skriftarstólnum að sunnudag einn hélt hann þrumuræðu yfir þeim og sagði að hann þyldi ekki að heyra orðið framhjáhald einu sinni enn, annars myndi hann hætta störfum í sókninni.
En gamli presturinn var vinsæll og fólk vildi fyrir alla muni hafa hann áfram svo sóknarformaðurinn í samráði við gamla prestinn lét það boð út ganga að þeir sem vildu skrifta og játa framhjáhald myndu nota setninguna ,,ég datt á kirkjuveginum” í staðinn.
Allt gekk sinn vanagang þar til gamli presturinn dó. Nýr prestur var auðvitað ráðinn í hans stað og eftir fyrsta daginn í skriftarstólnum orðaði hann það við sóknarformanninn að eitthvað þyrfti að laga gangveginn upp að kirkjunni því fólk segðist sífellt vera að detta. Sóknarformaðurinn fór að flissa, en þá sagði nýi presturinn:”Þú ættir nú ekki að hlæja að þessu , konan þín hefur dottið þrisvar frá áramótum
,,,,mér datt þetta svona í hug,,,,

Karlmenn varið ykkur , gleymið ekki stórafmælum . Björn var í vandræðum, hann gleymdi nefnilega brúðkaupsafmælinu og kona hans var bálreið þegar hann kom heim án gjafar. Konan tók hann því í strangt tiltal.

-Það er eins gott að á morgun þegar ég vakna verði gjöf í innkeyrslunni, gerð úr járni og gleri og komist í 100 á innan við 6 sekúndum!

Morgunin eftir hvarf hann snemma í vinnuna en þegar konan hans vaknaði sá hún kassa í innkeyrslunni. Hann var ekki alveg eins stór og hún átti von á . Hún gekk út og opnaði kassann.

Á botninum var baðherbergisvikt!

Ekkert hefur sést til Björns undanfarna daga
,,,,mér datt þetta svona í hug,,,,

Ungur maður sótti um vinnu sem afgreiðslumaður í Kaupfélagi úti á landi.
Þetta var svona alvöru kaupfélag þar sem hægt var að fá allt milli himins og jarðar. Kaupfélagsstjóranum leist vel á manninn þótt hann væri ungur og óreyndur og ákvað að taka hann til reynslu. Hann sagði manninum að mæta morguninn eftir og síðan myndi hann koma um kvöldið og athuga hvernig hefði gengið.
Þegar kaupfélagsstjórinn kom í búðina kvöldið eftir spurði hann unga manninn hvað hafði afgreitt marga viðskiptavini þennan fyrsta dag. "Bara einn," sagði drengurinn. Þetta fannst kaupfélagsstjóranum ekki mikið en spurði hvað hann hefði selt fyrir mikið.
"Fimm milljónir eitthundrað níutíu og þrjúþúsund áttahundruð þrjátíu og tvær krónur," sagði afgreiðslumaðurinn. "Fimm milljónir eitthundrað níutíu og þrjúþúsund áttahundruð þrjátíu og tvær krónur," endurtók kaupfélagsstjórinn rasandi hissa . "Hvað seldirðu honum eiginlega?" "Jú, sjáðu til," sagði drengurinn, "fyrst seldi ég honum lítinn öngul, síðan seldi ég honum miðlungsstóran öngul, þá stóran öngul, svo veiðistöng og síðan spurði ég hann hvar hann ætlaði að veiða. Hann sagðist ætla að veiða í vatninu og þá sagði ég honum að hann þyrfti bát og seldi honum plastbát með 40 hestafla utanborðsmótor. Þá sagði maðurinn að hann gæti aldrei flutt bátinn á Daihatsuinum sínum svo ég fór með hann í véladeildina og seldi honum nýjan Landróver. " Nú var andlitið hálfdottið af kaupfélagsstjóranum og hann sagði: "Maðurinn kemur hér inn til að kaupa einn lítinn öngul og þú selur honum bæði bát og bíl."
"Nei, nei," sagði strákurinn. "Hann kom hingað til að kaupa dömubindi handa konunni sinni og ég sagði við hann að fyrst að helgin væri hvort eð er ónýt hjá honum væri eins gott fyrir hann að fara að veiða!" ,,,,mér datt þetta svona í hug,,,,

,,Fyrir nokkrum árum hélt læknir fram hjá konu sinni með hjúkrunarfræðingi.
Ekki leið á löngu þar til hjúkkan varð ófrísk .
Læknirinn gat ekki hugsað sér að upp kæmist um framhjáhaldið, lét hann því viðhaldið hafa fjárfúlgu og bað hana að fara til meginlands Evrópu og eiga barnið þar.
Hvernig get ég látið þig vita,þegar barnið fæðist?” spurði hjúkkan.
Sendu mér bara póstkort og skrifaðu “spaghetti” á það. Ég skal svo borga allan brúsann.”
Konan flaug til Ítalíu og segir ekki frekar af ferðum hennar.

En sex mánuðun seinna hringir eiginkona læknisins á stofuna til maka síns og segir: “Elskan, þú fékkst svo skrítið póstkort í dag. Það kemur frá Ítalíu , en ég fæ engan botn í það sem í því stendur.”
“Hafðu engar áhyggjur af því, ástin mín. Ég skoða kortið þegar ég kem heim.”
Læknirinn kom heim um kvöldmataleitið, las kortið og féll að því búnu í gólfið með hjartaslag.
Sjúkrabíll kom á staðinn og flutti lækninn með forgangi á spítala.
Eiginkonnunni varð að sjálfsögu mjög brugðið og einn úr áhöfn bílsins varð eftir til að hugga hana.
Hann spurði hana hvað gæti hafa orðið manni hennar um megn.
Konan tók upp póstkortið og las: “Spaghetti, spaghetti, spaghetti. Tvö með pylsu og kjötbollum og eitt án.” ,,,,mér datt þetta svona í hug,,,,

Lára fór inn í gæludýrabúð og rak strax augun í glæsilegan páfagauk sem kostaði 5.000 krónur. ,,Af hverju er hann svona ódýr? spurði Lára. Gæludýrabúðareigandinn leit á hana og sagði:,, sko. Málið er að þessi páfagaukur hefur verið í mörg ár í vændishúsi og getur verið ansi orðljótur. Hreint hroðalega. Þess vegna er hann á útsöluprís. Lára ákvað samt sem áður að kaupa gauksa, fór með hann heim og hengdi búrið upp í borðstofunni. Fuglinn leit í kringum sig, síðan á Láru og sagði:,,Nýtt hús, ný húsfrú . Konunni varð brugðið en fannst þetta síður en svo ljótt orðbragð. Nokkru síðar komu dætur Láru heim úr háskólanum og fuglinn sagði um leið: ,,Nýtt hús, ný húsfrú og nýjar hórur. Stelpurnar voru dálítið móðgaðar en byrjuðu svo að hlæja að þessum fyndna fugli. Augnabliki síðar kemur eiginmaður Láru heim úr vinnunni. þá seigir páfagaukurinn, Nýtt hús, ný húsfrú, nýjar hórur, hæ Helgi!, hverja tekur þú í dag ,,,,mér datt þetta svona í hug,,,,

Maggi var harðduglegur maður og vann gríðarlega mikið en í frístundum sínum stundaði hann blak, og innanhússfótbolta . Eina góða helgi ákvað Fríða, eiginkona hans að gera honum glaðan dag og fara með hann út á lífið. Þau klæða sig í sitt fínasta púss og fara á einn af þessum stöðum þar sem boðið er upp á svokallaðan “listdans” í kringum súlur. Dyravörðurinn á skemmtistaðnum sér þau koma og kallar: - Góða kvöldið, Maggi. Hvernig hefuru það í kvöld? Fríða verður mjög hissa og spyr Magga hvort hann hafi komið hingað áður.
Nei, nei, segir Maggi. - Hann er einn af þeim sem ég spila blak við.
Þau fá sér sæti og þjónustustúlkan kemur til þeirra, sér Magga og segir: - gaman að sjá þig Maggi. - viltu gin og tónik eins og venjulega? Augu Fríðu stækka. - Þú hlýtur að koma hingað oft!
-Nei nei, segir Maggi. - Strákarnir kíkja hingað inn stundum eftir blakið.
Þá kemur nektardansmær upp að borðinu þeirra íklædd litlu meira en brosinu . Hún faðmar Magga innilega að sér og spyr: - Maggi, elskan. Viltu fá einkadans eins og venjulega
Fríða verður öskureið safnar saman dótinu sínu og stefnir út af skemmtistaðnum. Maggi eltir hana og sér hana fara inn í taxa, svo hann stekkur inn í bílinn á eftir henni. Fríða horfir á hann hatursfullu augnaráði og lætur hann hafa það óþvegið. Þá hallar leigubílstjórinn sér að Magga og segir: - þú hefur náð í eina erfiða í kvöld Maggi minn.
,,,,mér datt þetta svona í hug,,,,

Einn daginn fór gömul kona með fulla tösku af peningum í banka.
Við afgreiðsluborðið sagði hún að hún vildi bara tala við
bankastjórann, um að opna sparireikning: 'þetta eru miklir
peningar, þú skilur.'

Eftir langar rökræður var konunni fylgt til bankastjórans -
viðskiptavinurinn er konungur

Bankastjórinn spurði um upphæðina sem konan vildi leggja inn.
Hún sagði honum að það væri um 50 milljón evrur að ræða. Hún tæmdi
töskuna fyrir hann. Auðvitað varð bankastjórinn forvitin um hvaðan
allir þessir peningar kæmu.

"Kæra frú, það kemur mér á óvart hversu mikla peninga þú hefur
- hvernig stendur á því?"

Gamla konan svaraði honum "Mjög einfalt. Ég veðja!"

"Veðjar?' spurði bankastjórinn, "hvers konar veðmál?"
Gamla konan svaraði: "Jah, allt mögulegt. Til dæmis, veðja ég við
þig, uppá 25.000 evrur að eistun á þér séu ferköntuð!"

Bankastjórinn fór að hlæja og sagði: "Það er fáránlegt! Á þennan
hátt getur þú aldrei unnið svona mikla peninga."

Jæja, eins og ég sagði áðan, þá er það á þennan hátt sem ég vinn mér
inn peningana. Ert þú tilbúin til að taka þátt í þessu veðmáli?´´

"Auðvitað!" svaraði hann. Það voru jú miklir peningar í húfi.
"Ég veðja semsagt 25.000 evrum uppá að eistun á mér séu ekki
ferköntuð."

Gamla konan svaraði:" Samþykkt, en þar sem þetta eru miklir
peningar, má ég þá koma við á morgunn, kl.10:00 með lögfræðinginn
minn, svo að við höfum líka vitni?´´

"Auðvitað!" Bankastjórinn samþykkti.
Um nóttina var bankastjórinn frekar taugaóstyrkur og skoðaði
ýtarlega á sér eistun, tímunum saman. Fyrst öðrumegin svo hinumegin.
Að lokum með hjálp einfalds prófs varð hann 100% öruggur. Hann myndi
vinna veðmálið, alveg viss!

Morguninn eftir kom gamla konan, kl. 10:00 í bankann með
lögfræðinginn sinn.
Hún kynnti mennina tvo hvor fyrir öðrum og endurtók veðmálið uppá
25.000 evrur.

Og uppá nýtt samþykkti bankastjórinn veðmálið að eistun á sér væru
ekki ferköntuð. Eftir það bað hún hann um að taka niður um sig
buxurnar til að skoða málið (punginn) einu sinni. Bankastjórinn tók
niður um sig buxurnar, gamla konan kom nær, skoðaði punginn í
rólegheitum og spurði hann varlega hvort hún mætti koma við eistun .
Mundu eftir að það eru miklir peningar í húfi.

´"O.K." sagði bankastjórinn öruggur.
"Þetta er 25.000 evra virði og ég skil vel að þú viljir vera viss.

Þá kom konan enn nær og hélt eistum mannsins í lófa sér.
Þá tók bankastjórinn eftir því að lögfræðingurinn var farinn að
berja hausnum á sér við vegginn.

Bankastjórinn spurði konuna:"Hvað er að lögfræðingnum þínum?"
Hún svaraði: ´´ Ekkert, ég veðjaði við hann, uppá 100.000 evrur að
ég skildi í dag kl. 10:00 hafa eistu á bankastjóra í hendi mér. ,,,,mér datt þetta svona í hug,,,,

Gosi vildi breyta til og tók saman við konu. Ekki var langt um liðið er Gosi fór til fundar við trésmiðinn og bað hann ráða sér heilt vandræðum sínum. "Konan kvartar sáran undan flísum úr mér, hvað er til ráða?" Trésmiður taldi málið einfalt viðureignar og rétti Gosa örk af fínum sandpappír. Nokkru síðar hittast þeir félagar á förnum vegi og trésmiður spyr hvernig gangi.
"Fínt" segir Gosi. "Konan er þá hætt að kvarta", segir smiður. "Konan!" svaraði Gosi, "mér líkaði svo vel við sandpappírinn að ég lét bara konuna róa." ,,,, mér datt þetta svona í hug,,,,

Árni Johnsen gekk eftir ströndinni og allt í einu fann hann skrýtna flösku. Hann var forvitinn og og tók því tappann úr henni. Og púfffff , andi kom uppúr henni og sagðist gefa honum eina ósk sem hann gæti fengið uppfyllta. Árni sagði að sig vantaði eiginlega ekki neitt. ,,Jú, það hlýtur að vera eitthvað sem ég get gert fyrir þig ” sagði andinn. ,,Ja kannski, mig hefur alltaf langað svo mikið að fá göng til Eyja” Andinn reyndi að leiða Árna fyrir sjónir hvílík vandræði hlytust af því að leggja göng til Eyja, hvort það væri ekki eitthvað annað sem honum dytti í hug að biðja um. ,,Jú, kannski, mig hefur alltaf langað svo mikið til að syngja vel.” ,,Bíddu, bíddu” sagði andinn ,,varstu að tala um einbreið eða tvíbreið göng.

,,,, mér datt þetta svona í hug,,,,

Nonni litli opnaði dyrnar að hjónaherberginu og sá að pabbi lá á bakinu og mamma hossaði sér uppi á honum. Um leið og mamma kom auga á Nonna hætti hún, klæddi sig og fór fram. Þegar Nonni sá hana spurði hann “Hvað voruð þið pabbi eiginlega að gera?”

Mamman alveg vandræðaleg og ekki tilbúinn að útskýra þetta fyrir Nonna. “Já”, segir hún, “Þú veist hvað hann pabbi þinn hefur stóran maga… og ég þarf stundum að hjálpa honum við að fletja hann niður!”

“Það er algjör tímasóun hjá þér”, sagði Nonni litli, alltaf þegar þú ferð í Kringluna á fimmtudögum þá kemur konan í næsta húsi, fer niður á hnén og blæs pabba upp aftur!”

,,,,mér datt þetta svona í hug,,,,

Maður nokkur var lagður inn á Klepp þar sem hann stóð á því fastar en fótunum að hann væri rotta. Eftir nokkurra vikna meðferð sannfærðist maðurinn um að hann væri hreint engin rotta og skömmu síðar var hann úrskrifaður. Hann kvaddi lækninn í dyrunum og gekk út , en skyndilega sneri hann sér við og hrópaði til læknisins: “Hjálp ! það er köttur þarna fyrir utan!”
Vertu bara rólegur, sagði læknirinn róandi. Þú veist ósköp vel að þú ert enginn rotta lengur.
“Já, ég veit það og þú veist það. En spurningin er veit kötturinn það?” sagði maðurinn

,,,,mér datt þetta svona í hug,,,,

Eftir langa nótt þar sem sem ástarloturnar voru orðnar þó nokkrar, tekur hann eftir mynd af öðrum karlmanni á náttborðinu hennar. Hann byrjar að hafa áhyggjur og spyr:
“Er þetta maðurinn þinn ?” “Nei ástarpungurinn minn” segir hún og hjúfrar sig að honum. “Kærastinn þinn þá ?” heldur hann áfram. “Nei alls ekki,” segir hún og nartar nett í eyrað á honum.
“Er þetta þá pabbi þinn eða bróðir?” segir hann og vonast eftir því að hún svari játandi.
“Nei, nei, nei!!!” segir hún. “Ok, hver er hann þá ?” segir hann ákveðinn…
“Þetta er ég fyrir aðgerðina….”

,,,,mér datt þetta svona í hug....