Gleðilega aðventu.

Óska ykkur alls hins besta og megið þið njóta aðventunnar
Maður er kominn í jólagírinn, búin að setja seríur í glugga og græja dagatal dagmömmubarnanna
Þar leynist ýmislegt, allt frá rúsínum í litlum skreyttum kössum, böngsum og upp í jólasveinahúfur
Svo fer maður í vikunni að setja upp allskonar gluggaskraut í gluggakistur, styttur og fl.
Mér finnst þetta afslappaður tími og skemmtilegur með tilheyrandi stússi.
Svo áður en maður veit af fær maður lítið aðventubarn í fangið og sjálf jólin komin

Núna má snjóa allt í kaf, mín vegna....

Hvað eruð þið að dúllast þessa dagana?

Núna fyrst get ég hugsað um jóla eitthvað eftir að markaðurinn er frá.

Er svosum ekkert farin að gera eitt né neitt,ekki einu sinni aðventuljósin
Ætli þetta komi ekki allt með kalda vatninu eins og venjulega.Er ekki jólabarn í mér.
Núna bíður maður bara spenntur eftir litla ömmubarninu þínu enn spenntari eftir mínu eigin

Hvað með ykkur hin? Eru einhverjar hefðir á ykkar heimilum sem ekki má klikka?
Eftirréttir sem VERÐUR að hafa á borðum? (þá viljum við uppskriftir)
Einhverjar "skrítnar" hefðir sem fylgt hefur fjölskyldunni frá sautjánhundruðogsúrkál??

Gleðilega aðventu... Ég hef reynt að halda í þá hefð að jóladagur sé stikkfrí... það er.. Helst ekki farið á fætur... enga gesti takk... engin jólaboð takk... enga matseld takk... bara kalt KEA hangikjöt, laufabrauð, salat og jólaöl/malt+appel/gos sem fjölskyldumeðlimirnir ganga í eftir behag.(ásamt afgöngum frá kveldinu áður)

Svo erum við með fleiri hefðir eins og að fara í skötu til tengdó á Þorlák... annars bara hefðbundið...

Uppskriftir... Ja það sem verður að vera á jólunum er special ávaxtasalat, sem er bara gert með Iceberg, kínakáli, majonesi og sýrðum rjóma ásamt einum 2 kílódósum af góðum cokteil ávöxtum...(í sýropi), og síðan aðeins sykrað, og smá skvetta af þykkum appelsínudjús.

Súrkál sem er bara brúnað(vel) á pönnu eins og kartöflur... síðan sett í pott og vatn útí og látið sjóða á hægum hita þar til allt vatnið er soðið af... en þegar vatnið fer að minnka þá setur maður skvettu af ediki útí. Algjört möst með t.d reyktu svínakjöti:-) Eins og sést er það ég sem sé um þessa matseld og þvi eru ekki til hefðbundnar kvennauppskriftir... þ.e með einhverjum magntölum

Við erum hinsvegar löngu hætt að baka smákökur og höfum reyndar keypt laufabrauðið(Hverabakarí) seinustu árin... enda yfirleitt verið svo mikið að gera á aðventunni að það hefur bara ekki verið tími í svona föndur

Tímarnir breytast og mennirnir með En einu hef ég aldrei breytt og það er að hafa hangkjetið á jóladag.
Ég hef tekið hefðir að heiman og bóndinn sínar og svo bjuggum við til okkar hefðir út frá því

Ég sko ólst upp hjá ömmu minni og afa og á því heimilinu var jú að vísu alltaf hangikjöt með uppstúf og meðlæti á jóladag en á aðfangadag var án undantekninga steiktar lambalærissneiðar í raspi með soðnum kartöflum, feiti, ORA baunum og rauðkáli og gos með. Þennan jólamat borðið ég allt þar til ég fór að búa þá 18 ára en allt til þess tíma(þótt ég byggi þá hja móður minni) fórum við til þeirra að borða á aðfangadag. Ég var sko orðinn fullorðinn áður en ég smakkaði, hrygg, læri, svínakjöt, kjúklinga og allan hefðbundinn sunnudagsmat sem jafnaldrarnir kynntust. Algengur sunnudagsmatur hjá ömmu og afa voru steiktar kjötfarsbollur í brúnni eða kubbasteik(steikt súpukjöt í sósu)

Það var sko keyptur kassi af gosi útí í Sana á þorláksmessu, og það var t.d í eina skipti ársins sem maður fékk gos allt fram að 10-12 ára aldri. Og enn þann dag í dag finnst mér ég alltaf vera að borða hálfgerðan jólamat þegar ég borða lærissneiðar

Svo erum við með eina hefð sem aldrei klikkar og það er að jólatréð er skreytt 17.des á afmælisdeginum hennar Jóhönnu dóttur okkar

Auðvitað eru hefðirnar eflaust fleiri en við erum samt ekkert alltof fastheldin á þær.

Það er alltaf gaman að minnast einhvers frá því maður var lítill.
Ein minning mín er sú að þegar afi gamli fór á háaloftið, var svona hleri sem hann dró niður og stiginn rann með niður, að þegar það kom fersk lykt af eplum og mandarínum þá voru sko jólin að koma
Eins var maður hrifin af því að jólasveinarnir komu í bæinn og gáfu okkur í skóinn, einu sinni fengum við öll systkinin jólakúlu sinhvorn litinn í skóinn, en þegar við vorum orðin fullorðin þá afhenti mamma okkur kúlurnar sem höfðu fylgt jólaskrautinu í gegnum árin. Þessi kúla er sú fyrsta sem er ávallt sett á jólatréð

Eigið þið jólaminningu síðan þið voruð börn?

Það átti að setja ljósin í gluggana um síðustu helgi en við létum það bíða enda annað betra í boði, gerum það bara þessa helgina.
Tvær ungar stúlkur fóru með okkur í sumarbústaðin og þar var fullt að gera, umferðarmerki framleidd af miklum krafti og margt annað.
Sú yngri átti að fá að sofa í efri koju í fyrsta skipti og var alveg tilbúin að hátta snemma, en þegar til kom var svo þröngt þarna uppi að hún færði sig niður til ömmu.
Ég greyið fékk að vera einn í herbergi, amman var eitthvað lúin á sunnudagsmorguninn.

Vissulega eru hefðir hjá okkur eins og öllum öðrum.
Rjúpur á jólunum það er hefð fyrir því, klikkaði bara á bannárunum, en það er mikil breyting á eldamennskunni frá því sem ég vandist sem barn.
Núna borðum við bara bringurnar steiktar í ca. 2 mínútur og allt annað er notað í sósuna.
Svo er það ísinn hennar mömmu, hann verður að vera og ég ber alla ábyrgð á honum.
Kransinn á sinn stað, eitt kerti höfum við átt allan okkar búskap án þess að kveikt sé á því og lengi tókst dætrunum að plata móðir sína þegar þær kölluðu á ekki að kveikja á Græna kertinu, það klikkaði aldrei að Þóra kæmi hlaupandi inn í stofu, hrópandi nei, nei, það er bara til skrauts.

Fram að þessu hafa dæturnar komið með sínar fjölskyldur í Borgarnes en núna er búið að ákveða að fjölskyldurnar hittist til skiptist heima hjá dætrunum og verður fyrsta jólaboðið í Kópavogi.
Það verður svolítið skrítið fyrir okkur Þóru að sitja í stofunni með rauðvínsglasið bíðandi eftir matnum.

Jólin í Borgarnesi þegar ég var strákur.
Það sem kemur fyrst upp í hugann er þegar eplalyktin angaði um allt kaupfélagið, þá var nú hátíð í bæ, allir krakkar bæjarins mættu til að soga að sér ilminn, hef ekki fundið almennilega eplalykt lengi.
Svo voru það götuskreytingar, starfsmenn bæjarins hengdu alltaf vandaðar jólabjöllur með greni og ljósum á nokkrum stöðum yfir aðalgötuna, kom ekki til greina að reyna að kasta í þær.
Um svipað leiti skreyttu verslanir og þá voru músastigar framleiddir í tuga eða hundraða metra vís.
Í minningunni var alltaf snjór á þessum tíma og við strákarnir vorum alltaf tilbúnir að draga sleða fyrir mæður okkar, aldrei að vita nema það gæti gefið af sér smáköku.
Stofan lokaðist á Þorláksmessu og alveg bannað að kíkja þangað inn fyrr en eftir matinn á aðfangadag, en þá var komið að því að opna gjafirnar.
Hámarki náði hátíðin þegar kom að jólaballinu sem kvenfélagið sá um en þangað komu allir í bænum sem áttu börn, stórt jólatré á miðju gólfi, jólasveinar og kaffiveitingar, réttara að segja súkkulaði, þarna borðaði maður þangað til maður gat ekki meir.
Svona liðu árin og áður en maður vissi af var maður orðin pabbi og farin að leika jólasvein og hvað er manni eðlilegra sem er hálfgerður jólasveinn allt árið.
Hó,Hó, krakkar mínir.